Κάθε που γδυνόμαστε
και τ' αδηφάγα μάτια μου
το σώμα σου σαρώνουν
μέλι γλυκό παχύρρευστο
ο κήπος πλημμυρίζει
κάθε που ο ένας του άλλου
τη σάρκα γευόμαστε
με χείλη υγρά και τρεμάμενα
δονούμαστε ριγούμε σύγκορμοι
σε υγρά κολυμπάμε ζωοποιά
λες κι η πρώτη φορά είναι
που ενωμένοι απόλυτα
εισβάλουμε στο άπειρο
από την ποιητική συλλογή Έρωτας κραταιός ως θάνατος
